Resilience, de tweede missie van het Japanse ruimtevaartbedrijf ispace, is waarschijnlijk neergestort bij een landingspoging op de maan op 5 juni 2025. Resilience zou landen op Mare Frigoris, een gebied op ongeveer 60 graden noorderbreedte aan de dichtstbijzijnde kant van de maan. Eenmaal op het oppervlak is de lander ontworpen om een 'maan-dag' te blijven, of ongeveer twee weken in dagen op aarde, totdat zonsondergang de lander op zonne-energie uitschakelt. Hoewel ispace zei dat de eerste fasen van de landingspoging volgens plan verliepen, gaf de telemetrie die op de webcast van het bedrijf werd getoond aan dat de lander ongeveer één minuut en 45 seconden voor de geplande landingstijd het oppervlak bereikte, met een gerapporteerde snelheid van 187 kilometer per uur, veel te snel voor een veilige landing. De telemetrie ging toen verloren of werd niet meer weergegeven en het bedrijf beëindigde de webcast ongeveer 25 minuten later zonder updates over de status van de lander.
In een verklaring die ongeveer vijf uur na de geplande landing werd uitgegeven, erkende het bedrijf dat Resilience waarschijnlijk verloren was gegaan. “De laserafstandsmeter die werd gebruikt om de afstand tot het maanoppervlak te meten, ondervond vertragingen bij het verkrijgen van geldige meetwaarden. Als gevolg daarvan was de lander niet in staat om voldoende af te remmen om de vereiste snelheid voor de geplande maanlanding te bereiken,” verklaarde ispace. “Op basis van deze omstandigheden wordt momenteel aangenomen dat de lander waarschijnlijk een harde landing heeft uitgevoerd op het maanoppervlak,” concludeerde het bedrijf. Het bedrijf voegde eraan toe dat er geen contact was geweest met de lander na de geplande landingstijd. “Gezien het feit dat er momenteel geen vooruitzicht is op een succesvolle maanlanding, is onze topprioriteit om de telemetriegegevens die we tot nu toe hebben verkregen snel te analyseren en hard te werken om de oorzaak te achterhalen,” zei Takeshi Hakamada, oprichter en chief executive van ispace, in de verklaring.
Het Japanse bedrijf bracht de verklaring uit op hetzelfde moment dat Hakamada en andere ispace-managers een persconferentie hielden in Tokio. Ze gaven weinig extra technische details over de mislukte landing en verklaarden dat ze meer analyses moesten uitvoeren om de hoofdoorzaak te achterhalen. Ze weigerden te speculeren over die mogelijke hoofdoorzaken. Ze voegden er wel aan toe dat het probleem anders leek te zijn dan bij de eerste lander van het bedrijf, qua ontwerp vergelijkbaar met Resilience, die crashte tijdens een landing in april 2023. Het bedrijf schreef dat falen toe aan een softwareprobleem dat ervoor zorgde dat het onbemande ruimtevaartuig geloofde dat het op het oppervlak was terwijl het zich nog steeds op een hoogte van vijf kilometer bevond. “Er zijn verschillende fenomenen die we waarnemen, dus we moeten de hoofdoorzaak in meer detail bekijken,” zei Ryo Ujiie, chief technology officer van ispace, tijdens de briefing. Hij merkte later tijdens de briefing op dat de laserafstandsmeter op Resilience van een ander ontwerp was dan die op missie 1, omdat de verkoper het eerdere model niet meer gebruikte.
Resilience werd op 15 januari 2025 gelanceerd met een Falcon 9 raket van SpaceX en de lancering werd gedeeld met de Blue Ghost 1 maanlander van Firefly Aerospace. Terwijl Firefly's lander op 2 maart met succes op de maan landde, volgde Resilience een laagenergetische baan om minder stuwstof nodig te hebben en maakte op 14 februari een maanlanding waarbij het op een baan kwam die het 1,1 miljoen kilometer van de maan bracht voordat het terugkeerde. Resilience kwam op 6 mei in een baan om de maan en voerde in de weken daarna een reeks manoeuvres uit om hem in een laatste cirkelvormige baan op 100 kilometer hoogte te brengen van waaruit hij zou afdalen naar het maanoppervlak. De lander, met een droge massa van 340 kilogram, had verschillende ladingen aan boord, zoals een waterelektrolyseapparaat, een experiment voor voedselproductie van Japanse bedrijven en een stralingssonde voor de diepe ruimte van de National Central University in Taiwan. Het bevatte ook een gedenkplaat van een tak van het Japanse entertainmentbedrijf Bandai Namco en een geheugendisk van UNESCO.
De grootste lading was Tenacious, een vijf kilogram zware maanrover ontwikkeld door de Europese dochteronderneming van ispace. De rover was uitgerust met camera's en een schep, die zou worden gebruikt om regoliet te verzamelen. Het bedrijf zou dan het eigendom van dat regoliet overdragen aan NASA onder een contract van $5.000 dat in 2020 werd toegekend, als onderdeel van een poging van het ruimtevaartagentschap om voorrang te geven aan rechten op ruimtebronnen. Tenacious had ook een klein modelhuis genaamd The Moonhouse, gemaakt door een team onder leiding van de Zweedse kunstenaar Mikael Genberg. Het is een kunstproject waarvan Genberg tijdens een briefing op 4 juni zei dat het zal helpen om een nieuw perspectief te creëren op “wat het is om mens te zijn, waar het in het leven om draait”. Tenacious zou The Moonhouse op het maanoppervlak plaatsen en er beelden van maken.
Er staan nog meer maanmissies op stapel voor ispace. De Amerikaanse dochteronderneming van het bedrijf bouwt een nieuw model lander, genaamd Apex 1.0, voor een NASA Commercial Lunar Payload Services (CLPS) missie onder leiding van Draper en gepland voor lancering in 2027, genaamd Mission 3 by ispace. In Japan werkt ispace aan een apart nieuw landerontwerp, Series 3 genaamd, voor zijn missie 4 in 2027 die wordt ondersteund door een toekenning van 80 miljoen dollar van de Japanse overheid.
Bron: SpaceNews.com
