Halo
Andrew Commins

Rondom de zon is in hoge, dunne bewolking die ijskristallen bevatten vaak een halo te zien. Dit is een kring rond de zon die precies een straal van 22 booggraden aan de hemel heeft. De halo wordt ook wel eens de 'Kleine Kring' genoemd, ook al is deze kring niet echt klein te noemen. Hij dankt deze naam aan het feit dat er heel soms ook nog een grotere kring met een straal van 46 booggraden rondom de zon te zien is, maar deze kring is vaak minder helder dan de kleine kring. Meestal is er van een halo maar een klein stukje te zien. Men spreekt dan van een partiële of gedeeltelijke halo. 

Ontstaan van een halo

Dit optisch verschijnsel ontstaat uitsluitend in hoge wolken die ijskristallen bevatten. Meestal gaat het om cirrus- en cirrostratuswolken waarbij het zonlicht recht invalt op de ijskristallen van deze wolken, die de vorm hebben van een prisma met als grondvlak een regelmatige zeshoek. Als dit zonlicht het ijskristal binnendringt, wordt de lichtstraal afgebogen in het ijskristal en geprojecteerd rondom de zon. De afbuiging van de lichtstralen in de ijskristallen heeft als verklaring dat ijs een dichter medium (drager van materie en golven, bijv. lucht is het medium van geluidsgolven) bevat dan lucht, en bijgevolg de straal een beetje van richting verandert.

Halo

Het waarnemen van halo's

Aangezien halo's relatief vaak voorkomen, is de kans dat je er één rond zon of maan zien erg groot. Men zegt dat aandachtige waarnemers op 100 tot 200 dagen van het jaar een halo kunnen zien! Warmtefronten worden vaak voorafgegaan door cirruswolken waarin halo's kunnen onstaan. Daarom worden halo's vaak geassociëerd met slecht weer. Vandaar de weerspreuk: Kring rond de zon, regen in de ton. Hoewel het ook kan dat de bui je gewoon mist. Niet alleen rond de zon kan een halo ontstaan, ook rond de maan kan er één ontstaan. Deze halo wordt dan een maanhalo genoemd. Om een halo goed te kunnen zien bestaat een simpel trucje; je strekt je arm uit en bedekt met je vuist de zon. Dan zou je normaal met je duim de rand van de halo moeten kunnen raken.

Waarschuwing: Kijk nooit direct in de zon, risico op ernstig oogletsel dat kan leiden tot blindheid!

Joeri De Ro

Joeri De Ro

Medewerker van Spacepage en Poollicht.be.Redacteur sterrenkunde, hemelverschijnselen en ruimteweer

Dit gebeurde vandaag in 1807

Het gebeurde toen

De Duitse astronoom Heinrich Wilhelm Matthias Olbers ontdekt de planetoïde 4 Vesta. Dit is de op twee na grootste planetoïde in de hoofdring tussen de banen van de planeten Mars en Jupiter en is tussen de 468 en 530 kilometer in diameter. Haar grootte en haar ongewoon heldere oppervlak maken van Vesta ook de helderste planetoïde. De vorm van Vesta is ongeveer bolvorming en het oppervlak en het oppervlak wordt gekenmerkt door een enorme krater met een diameter van 460 kilometer op de zuidpool. Foto: NASA

Ontdek meer gebeurtenissen

Redacteurs gezocht

Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!

Wordt medewerker

Steun Spacepage

Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.

23%

Sociale netwerken