De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft tijdens een persconferentie bekend gemaakt dat het voor het eerst harde bewijzen heeft dat er af en toe, plaatselijk vloeibaar water stroomt op de planeet Mars. Het zogeheten 'pekelwater' is volledig verzadigd met verschillende zouten en werd ontdekt aan de hand van vlekken die werden aangetroffen langs kliffen en kratermuren. Deze vlekken zijn het bewijs dat het water langs deze hellingen naar beneden stroomt.
Dat er lang geleden oceanen en meren voorkwamen op de planeet Mars weten wetenschappers al een tijdje. Ook ontdekte men al bevroren water op de planeet Mars. Toch kon men nooit aantonen dat Mars op het huidige oppervlak nog steeds beschikt over vloeibaar water. In theorie is het op Mars te koud voor vloeibaar water maar eerder dit jaar ontdekte de Marsrover Curiosity calciumperchloraat in het oppervlak. Dit is een soort zout en zorgt ervoor dat het vriespunt van het water zakt. Uiteindelijk kwam NASA op maandag 28 september 2015 af met bewijzen dat het stromend water had ontdekt op de planeet Mars vlekken te onderzoeken die wijzen op kleine waterstroompjes. Voor veel wetenschappers was de ontdekking van dit vloeibaar water heel belangrijk aangezien dit betekent dat de omstandigheden op de planeet Mars tot op de dag van vandaag gunstig zijn geweest voor het bestaan van leven. De kans is echter onwaarschijnlijk dat er momenteel nog micro-organismen zouden voorkomen in de pekelstroompjes doordat Mars geen beschermend magnetisch veld heeft en een zeer ijle dampkring heeft. Hierdoor kan dodelijke kosmische straling vrijwel ongehinderd het Marsoppervlak bereiken. In het verleden werden ook al smalle, donkere strepen ontdekt op berg- en kraterhellingen op het Marsoppervlak. Deze strepen werden in de zomer langer en verdwenen terug in de winter. De stromen verschijnen enkel wanneer de grondtemperatuur van Mars stijgt boven de -23° Celsius. Oorspronkelijk nam men aan dat het zou gaan om erosiesporen van koolzuurlawines maar de laatste jaren bleek vloeibaar water dat zich een weg baant een betere verklaring te zijn voor dit fenomeen. Deze stroompjes zijn meestal nog geen vijf meter smal en werden gedetailleerd onderzocht aan de hand van Marsfoto's die gemaakt werden door NASA's Mars Reconnaissance Orbiter. Op afzonderlijke pixels van deze Marsfoto's werden spectroscopische metingen verricht waarop de aanwezigheid van onder andere magnesium- en natriumperchloraat werd vastgesteld. Dankzij de ontdekte waterstromen kunnen ruimtevaartorganisaties nu nieuwe landingsplaatsen zoeken voor toekomstige missies.
