Algol is een van de meest populaire en bekende variabele sterren aan de hemel. Een van de redenen hiervoor is dat het een ster is die kan worden waargenomen met het blote oog. Een andere reden is omdat het een relatief korte periode van minder dan drie dagen heeft. Dit betekent dat een nieuwe waarnemer kan naar buiten gaan elke avond en een complete cyclus van Algol kan waarnemen tijdens zijn eerste waarnemingsweek als de ster tenminste zichtbaar is s’nachts op zijn locatie. Algol is een bedekkingsvariabele ster 93 lichtjaar van ons bepaald door de Hipparcos satelliet. De belangrijkste ster is een B8 hoofdreeks ster , welke 3 keer zo groot is als onze zon. De secundaire ster is een K2-type subgiant. Samen draaien ze om elkaar heen. Zoals gezien vanaf de Aarde, wanneer een ster de andere bedekt lijkt het of haar algemene helderheid verandert. Er is een zeer zwakke derde ster in het systeem. Het is een F1 hoofdreeks ster met een omloopstijd van 1.86 jaar.
PSPC foto van een gedeelte van de Perseus-regio aan de hemel. Het beeld werd genomen door het ruimtetuig ROSAT en is eigendom van het Max Planck Instituut.
De variabiliteit van Algol werd ontdekt in 1667 door de Italiaanse astronoom Geminiano Montanari waardoor het een van de allereerste niet-nova variabele sterren was die is ontdekt. John Goodricke van Engeland wordt gecrediteerd met de ontdekking van de periodiciteit van Algol in 1782/83. Het was blijkbaar ook onafhankelijk ontdekt door een Duitse boer genaamd Palitzch. In eerste instantie werd gedacht dat het een planeet was die de verduisteringen veroorzaakte. In 1881 hebben astronomen hierover gepraat en geconcludeerd dat het een bedekkingsvariabel ster systeem was, dit op basis van bewijsmateriaal geleverd door Edward Pickering, de directeur van het Harvard College Observatory (HCO).In 1889 werd deze theorie bewezen door Spectrographic analyseren door HC Vogel in Potsdam.
"De Duivelster"
De menselijke geschiedenis is niet zacht geweest met dit soort sterren. Homerus schreef van Algol in de Ilias: "... Het hoofd van Gorgon, een akelig gezicht, vervormd en afschuwelijk, en een zicht van bbrrrrrr".
Enkele algemene namen voor Algol zijn De duivel, de duivelster,de knipogende duivel, de ghoul, het hoofd van de specter. Klinkt meer als een naam van een gothic hard rock band dan een prachtig astronomisch object. De vroegste bekende vermelding van deze ster is uit de Arabische naam Ri'B al Ohill, het hoofd van de duivel. We hebben ook Al Ghul of de verderf brenger. In het Hebreeuws is het zogenaamde Rosh ha Sitan , het hoofd van satan, en ook Lilith, Adam's legendarische demonische eerste vrouw (voorloper van Eva) volgens een Babylonische mythe. 17de-eeuwse kaarten bedoeld als Caput larve, een vertaling van "het hoofd van de specter"" De Chinezen bedoelen met Tseih Ze, de opeenstapeling van lijken. Zelfs astrologen noemen het de slechtste ster in de hemel om bij betrokken te worden. Meer recentelijk, de naam Algol is gegeven aan een gewelddadig computerspel. Wat doet een ster doen om meer respect te kunnen krijgen?
"De Algol paradox"
Een manier om wetenschappers te prikkelen. Ondanks zijn populariteit en de aandacht gericht op Algol, is men er nog steeds niet in geslaagd deze ster te begrijpen en heeft deze enkele verrassingen voor onderzoekers in petto. Onlangs, "De Algol paradox" is een term die werd gebruikt voor de omschrijving van een discrepantie in onze theorieën van stellaire evolutie. De primaire ster zou moeten uitbreiden ten eerste vanwege de grotere massa, maar wij vinden dat de secundaire echter de oudere ster is in het Algol-systeem. Theorieën in overvloed over de manier waarom dit zo kan zijn.
De meest populaire is dat de secundaire ster inderdaad ouder is dan de primaire. Ze is alleen kleiner, omdat zij veel van haar massa op de jonge ster heeft gedumpt.
De bovenstaande licht curve is gebaseerd op waarnemingen van Algol gemaakt en ingestuurd door John Isles (zie hoofdstuk 1 handboek AAVSO).
Meer info
Algol (Β Persei) is de heldere bedekkingsvariabele met diepe verduisteringen. Het is ook de helderste en het dichtste van de half vrijstaande binaire systemen, een type van binair systeem waarin een component is ingevuld door zijn Rochelob (het volume gas dat binnenin door de zwaartekracht gebonden is aan de ster) en welke nu materiaal overdraagt naar zijn metgezel.
Algol varieert in grootte van 2,1 bij maximaal tot 3,4 op zijn minimum, met een periode van 2.867315 dagen; deze periode is echter langzaam aan het verlengen. De primaire zonsverduistering treedt op wanneer de zwakkere K2IV ster voor de meer heldere ster B8V schuift, en duurt ongeveer 10 uur in totaal. Dit is een gedeeltelijke bedekking. Er is ook een kleinere secundaire bedekking wanneer de ster B8V voor de K2IV ster schuift. Het kan alleen worden gedetecteerd op foto. De primaire verduistering kan echter gemakkelijk worden opgespoord met het blote oog, en de omvang en het tijdstip van minimum kunnen worden gemeten.
Bovenstaande paragraaf werd geschreven door Dr. John R. Percy, voormalig president AAVSO, en dr. Janet A. Mattei, AAVSO directeur. Het was oorspronkelijk gepubliceerd in de Royal Astronomical Society of Canada Observer's Handbook in 1995.
Sterrenkaarten
- Kaart sterrenbeeld Perseus
- Waarneemkaart Algol
