Messier 9 Foto: Siggi Kohlert

M9 is een zeer geconcentreerde en heldere bolvormige sterrenhoop in het sterrenbeeld Ophiuchus (Slangendrager) gevuld met zwakke sterren. Doordat dit object zich dicht bij de Melkweg bevindt, wordt het gedeeltelijk verduisterd door interstellair stof. De afstand van M9 wordt geschat op 25 800 lichtjaar van de Aarde en het object is 'slechts' 5500 lichtjaar verwijderd van het centrum van ons Melkwegstelsel. M9 meet ongeveer 90 lichtjaar in diameter.

Sterrenbeeld: Ophiuchus
Magnitude: 7.7
Coördinaten:

• RA: 17h 19.2m
• DEC: -18° 31'

Geschiedenis

De bolvormige sterrenhoop werd ontdekt op 28 mei 1764 door Charles Messier. William Herschel was de eerste die er in slaagde om het object op te lossen. Op 3 juni 1851 ontdekte Lord Rosse dat de buitenvorm niet rond was en een donkere stofbaan in het zuidelijke deel van de sterrenhoop. In de jaren 40 van vorige eeuw ontdekte Walter Baade een tiental kortperiodieke variabele sterren.

Waarnemen

M9, of NGC 6333, kan men vinden door de zoeker van de telescoop te richten op · Ophiuchi, een ster van magnitude 2,5. Als men de telescoop dan 3° zuidwaarts en 2° oostwaarts beweegt, verschijnt M9 in beeld. Met een binoculair of de zoeker van een telescoop ziet men een zwak lichtvlekje. Met een middelmatige telescoop ziet men al een groot, helder centrum omringd met een zwakgrijze halo. Bij hogere vergrotingen begint de kern een granulaire structuur te vertonen, maar er zijn geen individuele sterren zichtbaar. De eerste randsterren worden zichtbaar met telescopen vanaf 20 cm en vanaf 30 cm is het mogelijk om de bolhoop volledig op te lossen.