Wanneer we meer willen doen met de sterrenhemel dan enkel de Melkweg fotograferen met een digitaal fototoestel kunnen we ons ook toeleggen op astrofotografie met behulp van een webcam. Deze vorm van astrofotografie is minder bekend en populair maar biedt daarom niet minder mogelijkheden. Zo kan je met een webcam die gekoppeld wordt aan een telescoop mooie opnamen maken van het maanoppervlak en de planeten. Vaak is dit voor velen de eerste stap in de richting van semi- en professionele astrofotografie. Leer via dit artikel alles over astrofotografie met behulp van een webcam.
Benodigdheden
Eerst en vooral heeft men natuurlijk een kwalitatieve webcam nodig. Niet elk type webcam is geschikt voor aan astrofotografie te doen, enkel diegenen die een (duurdere) CCD-chip hebben komen in aanmerking. Sommige astrofotografen werken met gemodificeerde (omgebouwde) webcams, met koeling en een speciale chip. Doordat een webcam een kleine chip heeft, is ook een grote brandpuntsafstand aan te raden. Eventueel kan men dit ook verkrijgen door een Barlow 4x of 5x tussen de telescoop en webcam te plaatsen. De grote technische uitdaging in astrofotografie met een webcam zit hem ongetwijfeld in de bevestiging van de webcam met de telescoop. Hiervoor bestaan speciale adapters zoals de 'Solomark Webcam Adapter'. Men gebruikt ook best een zo zwaar mogelijk montering, met een nauwkeurige volging en poolafstelling. Eventuele volgfouten zijn storend tijdens de nabewerking van de beelden, maar kan altijd verholpen worden met speciale software. Een laatste vereiste is een computer, die men mee in het veld moet nemen. Aangezien webcams zelf geen geheugen hebben, moeten de gemaakte filmpjes direct op de computer worden opgeslagen (via een USB-kabel).
Voorbeelden van geschikte webcams
- Phillips Vesta Pro
- Phillips Toucam Pro
- Logitec Quickcam Pro 3000/4000.
Werkwijze
De werkwijze is relatief eenvoudig: men maakt een filmpje van verschillende minuten van bijvoorbeeld de planeet Saturnus. Heel belangrijk is de openingsverhouding. Deze moet f/20 of zelfs f/30 zijn, wil men het object voldoende groot fotograferen. Voor men begint met opnemen moet men er wel op letten dat de camera 60 fps (frames per second, beeldjes per seconde) neemt en geen 30. Na deze opname slaat men het (AVI-) filmpje op beeld per beeld, om ze vervolgens allemaal te bekijken. De beste frames zijn diegene met die het scherpste zijn en het meeste detail hebben. Deze zijn waarschijnlijk genomen op momenten waarop de seeing (zichtbaarheid) het beste was. Zo kan men een verschrikkelijk slechte seeing hebben maar toch korte momenten waarop de atmosfeer rustig en helder genoeg is. De beste vijftig (dit getal varieert enorm, dat kan van 5 tot zelfs 500 gaan) voegt men samen met behulp van speciale software. Deze techniek heet 'stacken' en kan onder andere gebeuren met het gratis populaire programma's als Registax en AutoStakkert. Eenmaal het beeld af is kan men het nog nabewerken met software als Lightroom of Photoshop.
Link Reigstax: https://www.astronomie.be/registax/
Link AutoStakkert: https://www.autostakkert.com/
