De Indiase ruimtevaartorganisatie ISRO heeft laten weten dat de maanlander Chandrayaan 2 zich op dinsdag 20 augustus 2019 succesvol in een baan om de maan heeft gebracht. Voor India en zijn ruimtevaartprogramma is dit een belangrijke stap in deze ambitieuze missie aangezien de Aziatische grootmacht op 6 september 2019 de lander wil laten landen op het oppervlak van de maan waarna en kleine rover het maanoppervlak moet verkennen. Ondanks dit succesvol manoeuvre moet het spannendste en meest gewaagde gedeelte van de hele missie nog komen.
Om de onbemande Chandrayaan 2 ruimtesonde in een baan om de maan te kunnen brengen, moest het ruimtevaartuig een zogenaamd 'lunar orbit insertion' manoeuvre uitvoeren. Tijdens dit manoeuvre werd de raketmotor van Chandrayaan 2 gedurende 29 minuten tot ontbranding gebracht zodat de snelheid van het ruimtetuig minderde met 300 meter per seconde. Hierdoor kon de aantrekkingskracht van de maan het ruimtevaartuig opvangen en bevindt Chandrayaan 2 zich nu in een elliptische baan om de maan waarvan het laagste punt van deze baan 114 kilometer boven het maanoppervlak bevindt. Het hoogte punt van de elliptische baan bevindt zich 18 072 kilometer boven het maanoppervlak. Indien de raketmotor van Chandrayaan 2 niet correct zou gefunctioneerd hebben, was het ruimtevaartuig de maan voorbij gevlogen en was de hele missie mislukt. Na de succesvolle Chandrayaan 1 missie in 2008 is Chandrayaan 2 nu het tweede ruimtevaartuig dat India in een baan om de maan kan brengen.
Voor de Indiase ruimtevaartorganisatie ISRO begint de Chandrayaan 2 missie nu pas echt aangezien de volgende stap in deze missie de afdaling is naar het oppervlak van de maan. Zo zal op 2 september 2019 de lander zich losmaken van de bijhorende ruimtesonde en zal de vluchtleiding zich vanaf dan enkel nog focussen op de lander die de naam 'Vikram' kreeg. Een dag later, op 3 september, zal de Vikram lander zijn raketmotor testen waarna men op 4 september een zogeheten 'deorbit' manoeuvre zal uitvoeren. Met dit manoeuvre moet de Vikram lander in een lage baan om de maan worden gebracht op een hoogte van slechts 35 kilometer waarna men alle systemen nogmaals zal testen en evalueren. De uiteindelijke landing zal voorafgegaan worden door het ontsteken van de raketmotor gedurende 15 minuten waardoor de Vikram lander snelheid mindert en afdaalt naar het maanoppervlak. Eenmaal de afdaling wordt ingezet, zal dit volledig autonoom gebeuren en zal de Indiase vluchtleiding op geen enkel moment ingrijpen. Indien alles probleemloos verloopt, moet de Vikram lander op 6 september 2019 een zachte landing maken op het zuidpoolgebied van de maan. Enkele uren na de landing moet uiteindelijk de 27 kilogram zware maanrover 'Pragyan' zich op het maanoppervlak begeven. Tijdens de missie van de kleine robotwagen zal de Vikram lander foto's van het maanoppervlak naar de aarde sturen en onderzoek verrichten naar maanbevingen. Verwacht wordt dat zowel de Vikram lander alsook de Pragyan rover minstens veertien dagen operationeel gaan blijven, wat gelijk is aan een halve 'maandag'. Indien de landing van de Chandrayaan 2 succesvol is, wordt India het vierde land ter wereld, na de Sovjet-Unie, de Verenigde Staten en China, dat een ruimtevaartuig op het oppervlak van de maan kan brengen.
De Indiase ruimtevaartorganisatie ISRO wil de Chandrayaan-2 lander en maanrover laten landen op ongeveer 600 kilometer van de zuidpool van de maan. Dit zal de eerste maal zijn dat een onbemand ruimtetuig zo ver van de evenaar van de maan zal landen. Indiase wetenschappers hebben de zuidpool van de maan gekozen als landingsplaats aangezien men er van overtuigd is dat de maanbodem en het maangesteente op deze locatie voor heel wat ontdekkingen kunnen zorgen. Gedurende deze periode wil men onder andere gesteenten op het maanoppervlak onderzoeken en maanbevingen bestuderen. De levensduur van de Chandrayaan-2 ruimtesonde, die in een baan om de maan zal cirkelen, wordt geschat op ongeveer één jaar. Gedurende deze periode zal de data afkomstig van de maanlander en de ruimtesonde met behulp van het Indian Deep Space Network (IDSN) doorgestuurd worden naar de Aarde zodat wetenschappers deze zo snel mogelijk kunnen verwerken en analyseren. Het Indian Deep Space Network (IDSN) bestaat vandaag de dag uit drie antennes die zich in India bevinden waarvan de grootste een diameter heeft van 32 meter. De Chandrayaan-2 missie wordt gesteund door meer dan 500 wetenschappelijke instellingen en 120 bedrijven. Alles samen heeft deze missie een prijskaartje van 141 miljoen dollar.
De eerste Chandrayaan ruimtesonde werd op 22 oktober 2008 gelanceerd en bestond toen uit een ruimtesonde en een kleiner tuigje dat moest inslaan op het maanoppervlak. Het onbemande ruimtetuig kwam op 8 november 2008 in een baan om de maan terecht waarna de kleinere sonde op 14 november 2008 te pletter sloeg op het maanoppervlak nabij de krater Shackleton. De Chandrayaan-1 missie was de eerste interplanetaire ruimtemissie van de Indiase ruimtevaartorganisatie ISRO. Toen het Moon Mineralogy Mapper instrument aan boord van de Chandrayaan-1 waterijs had ontdekt in het maanoppervlak nabij de polen van de maan bleek deze missie een zeer groot succes te zijn. Daarnaast konden wetenschappers ook een gedetailleerde 3D-kaart maken van het maanoppervlak dankzij meer dan 70 000 foto's die werden gemaakt door de Chandrayaan-1 ruimtesonde.
