Indien alles verloopt zoals gepland, gaat de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA op 29 augustus 2022 voor de eerste maal een Space Launch System (SLS) maanraket lanceren. Deze belangrijke lancering maakt deel uit van de onbemande Artemis 1 missie waarmee NASA wil testen of de nieuwe raket en de bijhorende Orion ruimtecapsule in de nabije toekomst mensen naar de maan kan brengen. De lancering zal plaatsvinden vanop het Kennedy Space Center en op het einde van de missie moet de onbemande Orion ruimtecapsule veilig terugkeren naar de aarde en landen op zee. Met het Artemis programma willen de Verenigde Staten opnieuw astronauten naar de maan brengen waaronder ook de eerste vrouw naar de maan.
Nieuwe maanraket
De meer dan 100 meter lange raket werd de afgelopen maanden voor de eerste maal geassembleerd in de Vehicle Assembly Building (VAB) op het Kennedy Space Center in Florida en werd vervolgens ook naar het lanceercomplex gerold voor verdere tests. Het Space Launch System bestaat uit een centrale raket die bestaat uit twee trappen met aan de onderste rakettrap twee krachtige boosterraketten bevestigd. Het ontwerp van deze boosterraketten werd in het verleden ook al gebruikt bij het Space Shuttle programma. Deze krachtige boosterraketten maken gebruik van een vaste brandstof en kunnen na het ontsteken van deze raketten niet meer worden uitgeschakeld. De Core Stage vormt de basis van deze krachtige raket en is uitgerust met vier krachtige RS-25D raketmotoren die ook werden gebruikt tijdens het Space Shuttle ruimteprogramma. Bovenop de Core Stage bevindt zich de Interim Cryogenic Propulsion Stage (ICPS) dat de Orion ruimtecapsule op weg moet brengen naar de maan. De assemblage van het eerste Space Launch System (SLS) vond plaats in de Vehicle Assembly Building (VAB) waar in het verleden ook de verschillende onderdelen van de Saturn V maanraketten uit het Apollo programma en Space Shuttles werden geassembleerd. Wanneer beide boosterraketten van het Space Launch System (SLS) tot ontbranding worden gebracht, produceren deze meer stuwkracht dan veertien Boeing 747 vliegtuigen. Het gehele Space Launch System (SLS) is maar liefst bijna 100 meter hoog en zal 15% meer stuwkracht hebben dan de Saturn V maanraket uit de jaren '60. Terwijl de lichtste variant (Block 1) van het Space Launch System (SLS) vrachten tot 95 ton tot in een lage baan om de aarde moet kunnen brengen, kan een zwaarste variant (Block 2) vrachten tot 130 ton tot in een lage baan om onze planeet brengen.
Orion ruimtecapsule
Tijdens deze onbemande testmissie moet het Space Launch System (SLS) de nieuwe Orion ruimtecapsule in een retrograde baan om de maan brengen. Met deze onbemande testvlucht wil NASA de lifesupport-systemen van de Orion ruimtecapsule en de bijhorende Europese servicemodule uitvoerig testen en evalueren. De European Service Module (ESM) is de Europese bijdrage aan de Orion ruimtecapsule en gebruikt technologie dat afkomstig is van de Europese Automated Transfer Vehicles (ATV) die in het verleden bevoorrading brachten naar het ISS ruimtestation. De European Service Module (ESM) moet de Orion capsule voorzien van energie en brandstof tijdens zijn reis naar de maan of terugreis naar de aarde. De Orion ruimtecapsule zelf werd gebouwd door Lockheed Martin en biedt plaats aan maximaal zes astronauten. Dit ruimtevaartuig heeft net zoals de Apollo ruimtecapsules een conische vorm met onderaan een diameter van vijf meter. Binnenin deze capsule is er een leef- en werkruimte van negen kubieke meter en de astronauten kunnen gebruik maken van een 'glass cockpit' waarvan het ontwerp gebaseerd is op dat van de controlesystemen aan boord van een Boeing 787. Ter vergelijking: de Apollo capsule had binnenin een leefruimte van 6,2 kubieke meter. Om ervoor te zorgen dat de astronauten in veiligheid worden gebracht wanneer er zich een probleem zou voordoen tijdens de eerste minuten van de lancering werd de Orion ruimtecapsule ook voorzien van een Launch Abort System (LAS). Dit is een kleine raket bovenop de capsule dat het ruimtevaartuig 'wegschiet' van de raket die op dat moment een probleem heeft. De Artemis I missie zal minstens 26 dagen duren waarna de onbemande capsule moet terugkeren naar de aarde. Tijdens deze onbemande testvlucht moet de Orion ruimtecapsule laag over het maanoppervlak vliegen en zullen alle systemen uitgebreid worden getest. Deze testvlucht had normaal al in 2016 moeten plaatsvinden maar werd verschillende malen uitgesteld als gevolg van problemen met de nieuwe Orion ruimtecapsule en het bouw van het Space Launch System (SLS). Indien deze onbemande testvlucht probleemloos verloopt en zowel de ruimtecapsule alsook het Space Launch System (SLS) betrouwbaar blijken te zijn, wil NASA in 2023 voor het eerst mensen in de ruimte brengen met het Space Launch System (SLS) tijdens de Artemis 2 missie. Het doel van NASA's Artemis ruimteprogramma is om in 2024 opnieuw mensen op de maan te brengen. In 2020 had NASA al 18,6 miljard dollar uitgegeven aan de ontwikkeling van het Space Launch System (SLS), exclusief de nieuwe Orion ruimtecapsule. Tijdens de Artemis 1 missie zal het eerste Space Launch System ook dertien kleine satellieten, zogeheten 'cubesats', in de ruimte brengen.
Filmpje: Artemis 1 missie
