Enceladus werd in 1789 ontdekt door William Herschel en is de 6de grootste maan van Saturnus. In de Griekse mythologie was Enceladus één van de Giganten die werd begraven onder de Etna vulkaan door de god Athena en mensen hebben lang geloofd dat de vulkaanuitbarstingen afkomstig waren door bewegingen van de Giganten die braven lagen onder deze vulkaan. De Cassini ruimtesonde heeft ontdekt dat deze maan zou beschikken over vloeibaar water en er werden ook geisers op het oppervlak van Enceladus terug gevonden die waterdamp tot op een hoogte van 500 kilometer de lucht uitspuwen.
De Saturnusmaan Enceladus - Foto: NASA
Enceladus werd een eerste maal grondig bezocht door de Amerikaanse ruimtesonde Voyager 2 in augustus 1981 en stuurde de eerste gedetailleerde foto’s van deze maan terug naar de aarde. Van alle hemellichamen in ons zonnestelsel is Enceladus diegene met het hoogste albedo, 0,9%, (het percentage licht dat door een object weerkaatst wordt, een wit object straalt alles terug en heeft de waarde 1 terwijl en zwart niets weerkaatst en waarde 0 heeft) en hierdoor weten we ondermeer dat het oppervlak van deze moet maan bestaan uit vers en proper ijs. Op het oppervlak van Enceladus hebben wetenschappers 5 soorten terreintypes kunnen weervinden waaronder kraters, bergketens, vlakten en groeven waardoor de tektonische activiteit in het oppervlak van Enceladus werd aangetoond. Een groot deel van dit oppervlak zou volgens geologen vrij jong zijn (minder dan 100 miljoen jaar) en dit betekent dus dat Enceladus heel actief moet zijn geweest in recente tijden. Deze maan heeft een diameter van 500 kilometer en bevindt zich ongeveer op een afstand van 238 000 kilometer van Saturnus. Enceladus bevindt zich in één van de ringen rondom Saturnus die beter bekend is als de E-ring en doet er ongeveer 1,37 aardse dagen voor één omwenteling om Saturnus. Verschillende wetenschappers zijn er van overtuigd dat Enceladus de bron zou kunnen zijn van het materiaal dat zich in de E-ring bevindt.
Het oppervlak van Enceladus gefotografeerd door de
Cassini ruimtesonde op 16 februari 2005 - Foto: NASA
Dankzij de missie van de Amerikaanse ruimtesonde Cassini hebben wetenschappers opnieuw prachtige foto’s van deze maan kunnen bestuderen en voor de vluchtleiders en partners van de Cassini missie is het onderzoeken van deze maan één van de belangrijkste grootste prioriteiten. De ruimtesonde bevond zich op 14 juli 2004 op slechts 175 kilometer van het oppervlak van deze maan en telkens de Cassini dergelijke scheervluchten maakt doen wetenschappers nieuwe ontdekkingen.
