De Verenigde Staten hebben in de nacht van donderdag 23 of vrijdag 24 januari 2014 met succes een nieuwe TDRS-communicatiesatelliet in de ruimte gebracht. De TDRS-L satelliet vertrok om 03u33 Belgische tijd aan boord van een Atlas V draagraket vanop de Cape Canaveral lanceerbasis in Florida en werd probleemloos uitgezet in een elliptische baan om de Aarde.
Dit was de 43ste maal dat de Verenigde Staten een Atlas V raket lanceerden sinds deze raket in 2002 voor het eerst werd gelanceerd. De 58 meter lange en 335 ton zware draagraket zette de 3,4 ton zware TDRS-L kunstmaan 1 uur en 46 minuten na de start van de lancering probleemloos uit in een tijdelijke elliptische baan om de Aarde. Tijdens deze lancering werd de Atlas V 401 configuratie gebruikt. Dit is de lichtste variant van de Atlas V raket en kan vrachten tot 4,7 ton tot in een geostationaire overdrachtbaan (GTO) brengen. Elke Atlas 5 draagraket bestaat uit een onderste rakettrap, de zogheten 'Common Core Booster', dat uitgerust is met een door Russische ontwikkelde RD-180 raketmotor. Bovenop de onderste trap bevindt zich de Centaur 'upper stage' rakettrap. De Centaur rakettrap werd in de jaren '50 en '60 ontworpen door ondermeer de in België geboren raketpionier Karel Jan Bossart en was 's werelds eerste 'upper stage' met als brandstof vloeibare waterstof (LH2) en vloeibare zuurstof (LOX). Vandaag de dag is de Centaur het werkpaard binnen de Amerikaanse ruimtevaart en wordt deze rakettrap gebruikt voor tal van commerciële doeleinden. De volgende dagen en weken zal de TDRS-L satelliet zich op eigen tot in een geosynchrone baan brengen. Eenmaal de satelliet zich op de juiste positie bevindt, zal deze gedurende drie maanden uitvoerig worden getest.
Communicatie met ruimtetuigen
TDRS staat voor ‘Tracking & Data Relay Satellite’. Dit zijn Amerikaanse communicatiesatellieten die deel uitmaken van het Tracking and Data Relay Satellite System (TDRSS). Het TDRSS-netwerk wordt gebruikt door de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA en andere Amerikaanse gouvernementele agentschappen om te communiceren met raketten tijdens lanceringen, satellieten, bemande ruimtetuigen, ruimtetelescopen en het internationale ruimtestation ISS. Zo kunnen we elke dag via NASA TV live beelden zien vanuit het internationale ruimtestation ISS dankzij het TFDRSS netwerk. NASA ontwikkelde in de jaren ’70 het TDRSS-communicatienetwerk om het toenmalige globale netwerk van grondstations te vervangen aangezien er steeds meer bemande ruimtevluchten werden gepland en wetenschappelijke satellieten zoals aardobservatiesatellieten steeds meer data naar de Aarde terugstuurden. Elke TDRS-satelliet wordt in een geosynchrone baan om de Aarde geplaatst op een hoogte van 35 786 kilometer en heeft een levensduur van minstens tien jaar. De eerste zeven TDRS-satellieten werden gebouwd door het Amerikaanse bedrijf TRW en werden tussen 1983 en 1995 in de ruimte gebracht door Amerikaanse Space Shuttles en Atlas IIA draagraketten. De tweede TDRS-satelliet ging in 1986 echter wel verloren als gevolg van de ramp met het Amerikaanse ruimteveer Challenger. Na de eerste zeven TDRS-satellieten werden de drie volgende TDRS-kunstmanen, die deel uitmaakten van de tweede generatie, gebouwd door het Amerikaanse lucht- en ruimtevaartbedrijf Boeing. Deze satellieten gingen tussen juni 2000 en december 2002 de ruimte in. Om de kwaliteit van het netwerk te kunnen blijven garanderen en verbeteren, selecteerde NASA in 2007 opnieuw Boeing om de derde generatie Tracking & Data Relay Satellite (TDRS) kunstmanen te bouwen. Het contract omvatte het ontwerp en de bouw van drie nieuwe TDRS-satellieten en had een totale waarde van meer dan 1 miljard dollar. Deze tweede TDRS-satelliet van de derde generatie (TDRS-L) heeft bij de lancering een gewicht van 3,4 ton en werd uitgerust met ondermeer twee 4,5 meter grote regelbare schotelantennes en één twee meter grote schotelantenne waarmee men signalen kan versturen en ontvangen in de S-, Ku- en Ka-band. De derde TDRS-satelliet van de derde generatie moeten in 2015 in de ruimte gebracht worden en moet op termijn, net als de TDRS-K en TDRS-L, de oudste TDRS-satellieten vervangen. Deze drie nieuwe TDRS-satellieten zullen in de toekomst ook een cruciale rol spelen bij ondermeer het doorsturen van data bij toekomstige bemande Amerikaanse ruimtevluchten. Onderaan dit artikel kan u de videobeelden herbekijken van deze lancering!
De Atlas V draagraket met aan boord de TDRS-L satelliet staat klaar op het lanceerplatform - Foto ULA
